Held ég skelli mér á bílasölu á eftir. Vorkenni nú samt eiginlega kagganum en ekki eins mikið og ég er búin að fá nóg af honum....

Í framhaldi af charity færslunni hérna um daginn þá verð ég að henda því inn að daman á pósthúsin horfði afar undarlega á mig þegar ég rétti henni bréfin til forseta Indónesíu, dómsmálaráðherra Túnis, rússneska sambandsríkisins og forseta Afghanistan....Hvert af öðru skoðaði hún og ég er ekki frá því að munnurinn hafi opnast alltaf aðeins meira með hverju bréfi. Allt í einu var eins og hún væri ekki viss hvað hún héti og hvar hún væri. En hún hlýtur að vera vön þessu...