Það var stiginn allsvakalegur dans hérna á gólfinu áðan. Fékk svar frá leikskólastjóra hérna í sömu götu og er drengurinn víst kominn með pláss strax eftir verslunarmannahelgina. Léttirinn er ólýsanlegur! Algjör draumur að geta haft hann í leikskóla hérna nokkrum húsum frá. Þurfum ekki einu sinni að fara yfir götu. Engin umferð, ekkert vesen. Svo erum við mjög sennilega komin með bestu hugsanlegu barnapíur þangað til ég fer í sumarfrí. Endalaust frábært!

Ætla ekki einu sinni að segja mitt álit á þessu jungle boogie sem er í gangi í borginni. Jungle boogie er kannski röng viðlíking, enda fer maður að hugsa um strápils og reggí tónlist við þessi orð. Aparnir eru þó á báðum stöðum, þ.e. í frumskóginum og þarna í steypta húsinu við tjarnarmallið niðri í bæ. Oj þeim, skammast mín ekkert lengur að segja frá því að ég hafi ekki kosið.

Ég skil allstaðar eftir mig minnismiða. Allir vasar og flestar töskur eru fullar af þeim líka. Er svo hrædd um að gleyma hlutum þessa dagana að ég þori ekki annað en að skrifa þá niður um leið og man. Ef ég vakna um nótt og man eftir einhverju, þá skelli ég því í reminder í símanum. Hann pípir því ótt og títt á mig til að minna mig á allskonar.

Annars á barnið, vinnan og skólinn hug minn allan þessa dagana. Jú og pabbinn í feðraorlofinu. Þetta er allt pínku skrítið. Líka soldið mikið að gera. Lokaverkefnið er á byrjunarreit, vettvangsnámið í þann mund að hefjast (ætla að byrja fyrr og dreifa) og skemmtilega vinnan mín ennþá skemmtileg. Hlakka til að geta verið 100% þar, engin verkefni önnur en þau sem tengjast henni til að hugsa um. Það verður gott að vera þessi týpa sem sér um barnið sitt og fer í vinnuna. Tja, allavega þangað til mér dettur í hug að halda áfram að læra. Var meira að segja að hugsa áðan um að fara í framhaldsnámið í haust...æ ég veit ekki. Farin að leita af heimildum. Chao.